Dagelijks leven
Afgelopen weekend was een ander weekend dan anders. Ik ben een paar dagen weggeweest uit de groep en heb het weekend doorgebracht in een gastgezin. Het islamitische gezin woont ook in Bangalore, maar aan de andere kant van de stad (1,5 uur/30 km. verderop). Hun dochter Harmine is van mijn leeftijd, dus ik heb vooral haar dagelijks leven ervaren.
Het huis op de 1e verdieping
Harmine woont in een 70 jaar oud huis, dat duidelijk niet berekend is op lange mensen. Na een pijnlijke ervaring was het me goed duidelijk dat ik moest bukken om door de deur te kunnen ;) Ook het aanrecht was een stuk lager dan ik gewend ben; lastig als je aardig wat uurtjes in de keuken doorbrengt. Harmine is de kok in huis. Moeder kan niet koken, vader is te veel weg om te koken en ook haar oudere broer Anusch heeft nog nooit achter het fornuis gestaan. Dat zal een probleem vormen over een paar maanden tijd. Harmine is verloofd en trouwt eind dit jaar. Zij gaat dan bij haar schoonfamilie wonen. Hopelijk leert ze Anusch koken, die kan dan koken tot hij trouwt, zodat zijn vrouw het kan overnemen.
Ja, deze situatie is heel anders dan ik gewend ben. Zo vielen mij meer dingen op, vooral in termen van patriarchie. Ik denk dat dit mij extra opviel, doordat we er de afgelopen maanden uitgebreid over gesproken hebben. Vader en broer steken geen hand uit in het huishouden. Harmine is degene die het eten op hun 
Onze lunch op zaterdag met, jawel, hutspot.
borden schept, naar ze toebrengt en afruimt als ze klaar zijn met eten. Zij doet 's avonds laat de afwas en de was en wat er ook maar moet gebeuren, nadat ze van de universiteit komt. Dit is een normale situatie, dit wordt verwacht van vrouwen... Gelukkig mag Harmine wel gaan werken als ze getrouwd is, ze hoeft niet thuis te blijven.
Ik heb met haar en haar vriendin Ayesha ook uitgebreid over het geloof gesproken. Zij wisten niet zoveel af van het christendom, waarbij ik meer geleerd heb over de islam. Het waren hele interessante en open gesprekken, vooral over hoe we het geloof beleven. Zij waren bijvoorbeeld lichtelijk verbaasd dat ik mezelf niet eerst hoefde te reinigen voor ik de Bijbel oppakte. Anderzijds moest ik wennen aan het ritme van het gebed 5x per dag. Ook hebben we gesproken over de gespannen verhoudingen tussen moslims en hindoes in India. Ik had het me niet zo gerealiseerd, maar er hoeft maar 1 incident te zijn, of de vlam kan in de pan slaan. Dit komt voort uit de tijd na de onafhankelijkheid van India en het ontstaan van de staat Pakistan: land voor hindoes, land voor moslims. Die scheiding is destijds niet goed verlopen en dat beinvloedt de verhoudingen nu nog steeds.
Ayesha (L) en Harmine (R)
Persoonlijke noot.
Ondertussen ben ik nu vier maanden onderweg. De tijd vliegt voorbij. We zijn onze dagen in India aan het aftellen. Ik heb met vijf groepsleden een visum gekregen voor Nieuw Zeeland, helaas is het visum voor twee mensen afgewezen. Dat was een enorme teleurstelling voor hen en voor de hele groep. Zij hebben opnieuw een visum aangevraagd en extra documenten bijgevoegd. We hebben goede hoop dat het nu voor hen ook zal lukken, zodat we met elkaar onze reis over een paar weken kunnen vervolgen.
Met mij gaat het goed, ook qua gezondheid. Ik ben niet ziek geweest en ik heb het nog steeds enorm naar mijn zin en ik ben heel dankbaar dat ik de kans heb gekregen om deel uit te maken van dit team. Het is gewoon geworden om niet meer af en toe thuis aan te schuiven voor een maaltijd, zowel voor mij als voor mijn gezin. Dat betekent natuurlijk niet dat ik ze niet mis...
Ik wil u bedanken voor alle berichtjes die ik krijg, zowel via de e-mail als in het gastenboek. Het is voor mij altijd een plezier om die te lezen en ze zijn ook een steun voor mij. Het laat mij zien dat u geinteresseerd bent in wat ik doe en waar ik uithang, wat mij extra gemotiveerd maakt om door te gaan met het programma en de blog te onderhouden. Dank daarvoor!