Discriminatie van Dalits

India heeft een eeuwenoude indeling van de maatschappij in kasten. Een kaste is een gemeenschap van mensen die dezelfde status in de maatschappij hebben. De status wordt bepaald door de mate waarin mensen rein zijn en dat heeft voor een deel te maken met het beroep dat mensen uitoefenen. Een priester heeft een hoge status, een landarbeider een lage. Door je geboorte in een bepaalde familie behoor je tot een bepaalde kaste en daarmee bepaalt je geboorte de kansen die je krijgt. Er zijn duizenden kasten, die te verdelen zijn in vier hoofdgroepen. De priesters vormen de hoogste kaste, daaronder staan de strijders/krijgers. De handelaren vormen de derde groep en arbeiders de laatste. Ongeveer een kwart van de bevolking, 250 miljoen mensen, hebben geen kaste. Dat zijn de Dalits, ook wel onaanraakbaren genoemd. 
Officieel is het kastenstelsel afgeschaft en heeft iedereen gelijke rechten gekregen in de grondwet. Helaas werkt de praktijk anders....

De afgelopen week stond voor mij in het teken van de Dalits. Door hun status worden zij gedwongen het vuilste en zwaarste werk te doen. Zij zijn de poepscheppers, straatvegers, leerlooiers, drummers op begrafenissen en landarbeiders. Ze bezitten zelf amper land en worden uitgebuit op het land van iemand anders. Hoewel hun situatie na de onafhankelijkheid van India in 1947 iets verbeterd is, is de discriminatie nog alom tegenwoordig, vooral op het platteland. In theewinkeltjes bestaat vaak nog een 'twee-koppen-systeem': Dalits krijgen andere glazen dan de mensen met een kaste. Zouden zij uit dezelfde kopjes drinken, dan raken de mensen met een kaste vervuild. 

Ik heb de nodige voorbeelden gehoord van discriminatie. Ik licht er hier paar uit.

- Op school worden Dalit-meisjes gevraagd om de toiletten schoon te maken.

- Dalits zitten achter in de klas.

- Dalits mogen de tempels niet in. Er zijn slechts een paar tempels voor Dalits.

- Dalit-meisjes en vrouwen hebben te maken met veel seksueel geweld. Een man met een hogere kaste kan een Dalit dwingen tot seks zonder betaling, hetgeen zeer regelmatig voorkomt. (Ironisch: gaat het om seks, dan zijn Dalits niet onaanraakbaar.)

Er zijn talloze privileges voor Dalits, die nog lang niet het gewenste effect hebben. In India leggen studenten een toelatingsexamen af voor hoger onderwijs, Dalits worden met lagere cijfers toegelaten dan andere studenten. Een deel van de zetels in het parlement is gereserveerd voor Dalits. Maar de meeste privileges worden zoveel mogelijk tegengewerkt door de ambtenaren, die een kaste hebben. 

Hoe hard de Indische regering naar buiten toe de schijn probeert op te houden dat iedereen voor de wet gelijk is, zover is India nog lang niet. De stem van Dalits wordt amper gehoord. Zij hebben dagelijks met discriminatie en onderdrukking te maken. En iedereen die probeert te strijden voor de rechten van deze groep, loopt tegen metershoge muren op. 

Foto: Dalit drum (uit: The Hindu).

TTS organiseerde in 1998 het eerste festival voor Dalit kunst. Tot een paar jaar geleden werden Dalit drums en dansen niet als kunst erkend, nu wel. Steeds meer festivals vinden plaats waarbij Dalits op het podium mogen staan. Voorheen was dat ondenkbaar, een Dalit speelde drum of danste op de grond, het podium was voor anderen.

P.S.: Als het lukt zal ik binnenkort een filmpje uploaden met een stukje Dalit-dans. Ik zal dan ook weer wat foto's op mijn blog zetten. Door zeer beperkte internettoegang momenteel, lukt dat niet goed.