Spelletjes en sketches op het platteland

September staat in het teken van reizen. Nieuw Zeeland is veel groter dan Auckland, dus we reizen naar een aantal verschillende kerken in het land en lopen een paar dagen met hen mee. De afgelopen week hebben we meegelopen met EPIC. Zij doen het juegdwerk voor de Prebyterian Church van Waipukarau. Dat is een stadje met 5000 inwoners in het zuidoosten van het Noordereiland, op een acht uren rijden van Auckland.

EPIC Ministries is begonnen in 2004 met een betaalde jongerenwerker en heeft nu zes mensen in dienst en 40 vrijwillgers. Van woensdag tot en met zondag leiden ze verschillende groepen voor kinderen en jongeren van 3-18 jaar. Dit is een van de grootste buitenschoolse activiteiten voor kinderen in deze plaats.  Wij hebben deze dagen meegedraaid in de programma's als leiding, wat vooral leuk was om te doen, hoewel ook intensief.

Woensdagmiddag en vrijdagavond was er Rock Solid Junior, voor 7-8 jarigen en 9-10 jarigen. Dit is een programma van anderhalf uur, dat vooral bestaat uit spelletjes doen. Wij hebben hard meegehold en gelachen en gek gedaan met de kinderen. Daarnaast hebben we wat sketches gedaan om het thema van die keer te verduidelijken.

Donderdagmorgen zijn we naar de twee basisscholen in Waipukarau geweest. Godsdienstonderwijs is toegestaan in Nieuw Zeeland, maar veel scholen doen het liever niet, omdat ze de invalshoek te christelijk vinden. EPIC runt Impact, een programma dat kinderen bepaalde waarden wil aanleren. De christelijke 'saus' voor dit programma is heel dun, waardoor het geschikt is voor een brede groep kinderen. We zijn weer begonnen met een spelletje en daarna hebben we als team een sketch laten zien over het bereiken van dromen en doelen. Op een van de scholen was er tijd om nog even mee de klas in te gaan, waar nagepraat kon worden over het thema. Interessant om te zien hoe EPIC dit aanpakt. 

Donderdagavond heeft ons team Fuel geleid, een groep jongeren die graag meer wil leren over het christelijk geloof, dus een soort cathechese voor beginners. Het thema was 'Jij bent het licht van de wereld', wat wij geintroduceerd hebben door een lied en een sketch met een aantal hedendaagse situaties waarvan wij denken dat we daar een licht kunnen laten schijnen. Bijvoorbeeld in de situatie van die oudere vrouw, die eenzaam thuis zit te breien, of uitsluiting op het schoolplein. De jongeren hebben dit besproken en hebben vervolgens zelf een situatie uitgebeeld. Het was een geslaagde avond. 

In armoede

De week bevatte ook een uitdaging voor ons. In twee teams van vier mensen moesten we een dag rond de armoedegrens leven. Voor vier personen kregen we NZ$20/€12, om ons van ontbijt, lunch en avondeten te voorzien. Dat kregen we voor elkaar zonder honger te hebben, maar het toonde ook aan dat het niet makkelijk is om dit dag in, dag uit te doen. Een gezin dat $20 per dag aan voedsel kan besteden, is in Nieuw Zeeland arm, maar de allerarmsten leven van nog veel minder. Een organisatie daagt Nieuw Zeelanders uit om een week in extreme armoede te leven met een budget van $2,25 per persoon per dag. Voor een gezin van vier komt dat neer op $11. Van $20 konden wij ons al geen verse groenten en vlees veroorloven, zonder andere dingen op te offeren, dus daar konden we best een dag zonder. We hebben wel wat appels gekocht en een rol koekjes voor tussendoor. Met twee Indiers in dit 'gezin' hebben we chapati's voor lunch en avondeten gemaakt (pannekoekjes van bloem en water), met een eiergerecht, waardoor we ruim binnen het budget bleven. Dat zou ik echter niet iedere dag willen eten...

Op de boerderij

Waipukarau is omgeven door boerderijen, vooral schapenboerderijen. Wij logeerden in een tot woonhuis omgebouwd kerkje, op de top van een heuvel, ruim 30km van Waipukarau. De boerderij die deze plaats beheerde, lag 8km verderop en was ook het dichtsbijzijnde huis. Dit is een van de mooiste plaatsen waar ik ooit gelogeerd heb. Ik had hier best meer tijd willen doorbrengen, gewoon genieten van de schoonheid om ons heen. Wat een rust, wat een stilte, geen mens te bekennen, alleen schapen. De eigenaren hebben zo'n 3000 ooien rondlopen in deze weilanden, met lammetjes!

Zaterdag waren voor een lunch uitgenodigd om een melkveebedrijf. Voor iedereen, behalve voor mij, was het de eerste keer op een melkveebedrijf, dus dat was ook een leerzaam uitstapje. Dit bedrijf is de grootste leverancier van Fonterra, Nieuw Zeelands grootste zuivelbedrijf en in het nieuws door recent schandaal met babymelkproducten. Op de piek melken ze hier 1950 koeien per dag, zo'n 40.000 liter melk! Ze hebben 8 mensen in dienst, alleen al voor het melken, wat bijna de hele dag doorgaat. Ze maken gebruik van een caroussel, waar 60 koeien tegelijk op kunnen. Het bedrijf heeft 460 hectare weideland en nog een paar duizend hectare land om graan en andere producten te verbouwen om het dieet van de koeien aan te vullen. Ik vind dit onvoorstelbare cijfers. Dit is een boerderij met een fabrieksmodel, lopende band werk. Ondanks de gigantische omvang, kunnen de koeien wel het hele jaar buiten rondlopen. De winters zijn niet extreem koud, de zomers niet extreem warm, dus het klimaat is er ook geschikt voor.  

En verder...

Ik heb de afgelopen weken een aantal lieve, leuke kaartjes en mails ontvangen. Hartelijk dank daarvoor! De kaarten gaan op het prikbord dat boven mijn bed hangt, waardoor mijn kamer op Laidlaw een heel persoonlijk tintje krijgt en dat is fijn.

De tijd vliegt voorbij. Nog minder dan drie maanden en dit programma is afgelopen. Ik ben nu ruim zes maanden op reis en Nederland is zowel letterlijk als gevoelsmatig heel ver weg. Ik kijk er naar uit om weer thuis te komen en iedereen weer te zien. Ik heb sterk het gevoel dat ik veel dingen misloop waar ik best bij had willen zijn, ondanks dat ik hier zoveel meemaak. Ik vind het moeilijk om te zeggen hoe TIM mijn toekomst gaat beinvloeden. Ik ben meer bezig met de korte termijn, mijn bachelor afronden en dan een masteropleiding volgen. TIM geeft me zoveel om over na te denken, ik moet er in de komende maanden ook eens rustig voor gaan zitten en bedenken wat ik hier precies mee wil. Ik kan u al wel zeggen dat ik graag wil vertellen over mijn ervaringen. Dus als u denkt dat dit een interessant verhaal voor uw gemeente/cathechesegroep/..... is, een specifieker thema kan in overleg bepaald worden, neem gerust contact op.

Foto's:

1. Spelletje tafeltennis met kinderen van Rock Solid.

2. Uitzicht vanaf ons verblijf.

3. Ons verblijf op de heuveltop.

4. In het midden is, voor de goede kijker, het kerkje zichtbaar.