Visthar & leven van minder dan 1 euro

Het is hoog tijd om mijn blog weer te updaten. Er is weer veel gebeurd in de afgelopen week. Zaterdag, 10 maart, zijn we vertrokken van TTS. In de avond zijn we in een bus gestapt voor een reis van 10 uur naar Bangalore. We vertrokken om 22.45 uit Madurai en om 5.00u stonden we op het busstation in Bangalore. Inderdaad, de snelle rekenaar ziet dat dit geen reis van 10 uur is. We hebben er veel sneller over gedaan; normaal gesproken is het zo druk op de weg, dat men de files gewoonweg incalculeert in de reistijd. We zaten in een luxe bus, met veel beenruimte en een stoel die goed achterover kon. Daardoor was de reis prima te doen, alleen slaap je niet echt veel.

Vroeg in de ochtend waren we bij Visthar, onze voorlopige verblijfplaats. Het is een conferentie- en retraitecentrum, een ' Acadamy for Justice and Peace studies'. De faciliteiten zijn goed, de campus is niet bijster groot, maar wel mooi groen en heel rustig. We kunnen de poort zonder enige problemen uit, zolang we maar in een groepje gaan. Het heeft ook als nadeel dat we niet zomaar even naar de winkel kunnen of de stad in, maar ik vind de rust hier heel fijn. 

Je merkt dat men hier ook meer gewend is nog aan buitenlanders; deze week kregen we bijvoorbeeld een keer friet bij het avondeten. 

Een zeer welkome 

afwisseling als je 2-3x per dag rijst eet. Ik raak steeds meer gewend aan het Indische eten, alleen zou ik wel vaker iets anders dan rijst met saus willen eten. En alles is hier behoorlijk pittig, maar mijn maag staat inmiddels niet meer in brand tijdens het eten. Hoogstens moet ik een vuurtje in mijn mond blussen ;)

Hier in Visthar (www.visthar.org) zijn ze ook zeer begaan met het lot van de gemarginaliseerden. Op deze campus en de campus in Koppal leven meisjes die gered zijn van het 'devadasi' bestaan. De meisjes zijn door hun familie aan de tempel gegeven, waar mannen seks met ze konden hebben, gratis. Het 'excuus' voor de mannen was dat de door de seks met het meisje seks met de godheid hadden. Vreselijk!

Leven van minder dan 1 euro.

Deze week zijn we een uitdaging aangegaan. Een dag hebben we proberen te leven van 50 roepies (72,5 roepies is 1 euro). Ongeveer 650 miljoen mensen in India leven van 50 roepies per dag, dat is de helft van de bevolking. Wij hebben geprobeerd of het mogelijk is om van een dergelijk bedrag te leven.... Dat is bijna niet mogelijk. Om acht uur 's ochtends hebben we eerst een half uur gelopen naar de bushalte. Daar was een restaurantje om te ontbijten. Ik heb 'idli' gehad, gestoomde rijstpannekoekjes. Deze zijn erg voedzaam. Ik had twee idli voor 10 roepies. Daarna hebben we de bus naar de stad genomen, weer 10 roepies minder. We zijn een van de sloppenwijken ingegaan. De omstandigheden waren redelijk, hoewel er veel mensen dicht op elkaar leven. Ik ben in een huisje geweest, ik schat ongeveer 14 m2, waar tien volwassenen wonen! We kwamen er ook een vrouw van 27 tegen, die vijf kinderen had, de jongste was anderhalf. Haar man was dagloner en als hij werk had, verdiende hij 70-80 roepies per dag!

Na de sloppenwijk zijn we naar een luxe, overdekt winkelcentrum gegaan, een ander gezicht van Bangalore. We moesten kijken of we hier een lunch konden krijgen van ons budget. Onmogelijk! Het is niet mogelijk om een fatsoenlijke lunch te krijgen, als je voor 100gr. bananenchips al 30 roepies betaald. Zo'n winkelcentrum is alleen weggelegd voor de rijken, maar degenen die het schoonhouden en de verkopers, dat zijn degenen uit de sloppenwijken. Wij hebben maar elders geluncht; voor 20 roepies hadden we rijst met sambar (saus). Een busje van Visthar heeft ons vervolgens opgehaald en weer naar de campus gebracht. Wij kregen hier avondeten, maar ik had waarschijnlijk geen avondeten kunnen kopen van de 10 roepies die ik nog over had. Ik heb de uitdaging overleefd zonder honger te hebben en met de ervaring dat het zeeeer lastig rondkomen is van 50 roepies per dag. 

Toeristen

Dit weekend zijn we Bangalore als toeristen ingegaan. We hebben de bloemenmarkt bezocht, de 'Big Bull tempel' en de Botanische Tuinen. Vooral van dat laatste heb ik erg genoten. 

De metropool is zo druk en vervuild van al het verkeer, je loopt er voortdurend met stof in je mond. De Botanische Tuinen zijn heel groot en een fijn rustpunt in de drukte van de stad. In een bamboebosje zat een grote familie apen, de eersten die we hier in India gezien hebben. Ook is het nog behoorlijk groen, ondanks dat het meer weinig water meer bevat. Er wordt behoorlijk water gegeven aan de planten, bloemen en bomen. Deze dag maakte het weekend tot een korte vakantie, wat ik als fijn heb ervaren met een druk programma door de weeks.

Foto's (nog enkele op de fotopagina):

Chapati's eten

Uitzicht over Bangalore vanuit de Botanische Tuinen